14 Şubat 2009 Cumartesi

itiraflarım'dan

bizim gibi eğitim görmüş insanlardan, yani kendi kendilerine karşı samimi davranan insanlardan bahsediyorum; yoksaaa dini dünyevi amaçlarına alet eden insanlardan değil. (aslında bu tip insanlargerçek inançsızlardır; çünkü inanç, onlar için herhangi bir amaca ulaşmada araç durumundadır; bu, hiç şüphesiz inanç değildir!) bizim gibi eğitim görmüş insanlara gelince, onların durumu da şöyledir: bilginin ve hayatın ışığı, o yapay binayı eritmiştir. bazıları bunu farketmiş ve kalıntıları silip süpürmüş, bazıları ise hala bile farkında değiller...

[ (depresif anlarda;)
hayatım durmuştu. nefes alabiliyor, yiyebiliyor, içebiliyor, uyuyabiliyordum; nesef almamak, yememek, içmemek, uyumamak elimden gelmiyordu. fakat hayat değildi bu. çünkü beni aklen tatmin edecek bir arzum yoktu. bir arzum olduğunda, onu gerçekleştirsem de gerçekleştirmesem de bir şey çıkmayacağını önceden biliyordum. bir peri çıkagelse de bana: "dile benden ne dilersen" dese, ona ne cevap vereceğimi bilemezdim..
.]


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder